اشعاری از سید محیا

ول من اسم او انا فتحنا             بحکم ثابت انا اعطینا

الم نشرح رخ مولای محیا          امام الانبیا اشفع علینا

              ****              

سلام علیک شه سلطان اعلا        سلامت می رساند حق تعالی

که جبریل امین در پیک باشد         که تشریف شریف آری به بالا

                ****                 

چه سازم که ول رعنا نه پیدا           گلندم ام سمن سیمانه پیدا

همه خلقان به گل چیدن درآیند       مه دوشینه محیا نه پیدا

               ****             

شب ابریست و ماه من نه پیدا        ول صاحب جمال من نه پیدا

عزیزان بشنوید از قول محیا            همین که در خیال من نه پیدا

                   ****                    

گلی دارم که از گلها نشان است      به تابستان "زمستان گل جولن است

خزان آید که گلها جمله میرند           گل محیا در عالم بی خزان است

                ****                

رخی بنما که تا خرسند گردم           به دیدار تو حاجتمند گردم

از این دربدری محیا کن آزاد             زعشقت دربدر تا چند گردم

                  ****                 

رخی بنما که تا مست تو گردم        اسیر ناوک شصت تو گردم

بجلاد اجل مسپار محیا                بکش تا کشته دست تو گردم

                ****                

قسم بر چار عین و چار و یک میم    قسم بر حلقه سه حار و یک جیم

که محیا غیر تو یار نگیرد                زکریا وار اگر  سازی به دو نیم

               ****              

قسم بر سیصد و شش یار سوگند      به معصومان کم گفتار سوگند

که محیا غیر تو یار نگیرد            بزلف احمد مختار سوگند

                  ****              

به بسم الله که باشد فتح کارم      به رحمن و الرحیم امیدوارم

به یاسین و تبارک یار محیا           نگار سیم قد و گل عذارم

                ****